Hz. Peygamber’in Sünnetinden Örnekler-4 (133)

 

Hz. Peygamber’in Sünnetinden Örnekler-4 (133)

Hz. Muhammed, sade giyinir, lüks ve ihtişamı asla onaylamazdı.[1]

Hz. Muhammed, cömertti, tasadduk ve infaka çok önem verirdi.[2]

Hz. Muhammed, kanaatkârdı, mütevazıydı ve kadirşinastı.[3]

Hz. Muhammed, muhataplarına tam olarak döner ve onları dikkatle dinlerdi.[4]

Hz. Muhammed, gideceği yere emin, hızlı ve kararlı adımlarla gider, yolda oyalanmazdı.[5]

Hz. Muhammed, yolda karşılaştığı kimselere selam verir, arkadaşlarıyla musafaha (tokalaşma) yapar ve onların halini hatırını sorardı.[6]

Hz. Muhammed, tatlı dilli, güler yüzlü ve hoşgörülüydü.[7]

Hz. Muhammed, yeri geldiğinde ince ve hoş şakalar yapardı.[8]

Hz. Muhammed, “din kardeşlerine” asla sövmez, kötü konuşmaz ve lanet/beddua etmezdi.[9]

Hz. Muhammed, değerlerine zulmedenlere ve ahitlerine sadık kalmayanlara karşı ilkeli ve dik duruşluydu. Bi’r-i Maûne’de masum öğretmenleri öldüren kabilelere, peygamberlerini ilahlaştıran yahûdîlere ve Hendek Savaşı’nda namazın vaktinde kılınmasına engel olan müşriklere beddua etmişti.[10]

Hz. Muhammed, kinden, kibirden, gösterişten, dalkavukluktan ve gıybetten nefret ederdi.[11]

Hz. Muhammed, lüzumsuz konuşmaz, konuşanın sözünü kesmez, toplum içinde birisiyle fısıldaşarak konuşmaz ve kaş göz işareti yapmazdı.[12]

Hz. Muhammed, insanlara lakap takılmasından ve dedikodu yapılmasından hoşlanmazdı.[13]

Hz. Muhammed, hiçbir şeyi (zaman, yiyecek, içecek vs.) israf etmezdi.[14]

Hz. Muhammed, yardımlaşmaya ve dayanışmaya çok büyük önem verirdi.[15]

Hz. Muhammed, sürekli din kardeşliğinin pekiştirilmesini tavsiye ederdi.[16]

Hz. Muhammed, topluma saygılıydı, onları rahatsız etmemek için vücut temizliğine dikkat eder, güzel koku sürünür ve pis kokacak şeyler yemez ve içmezdi.[17]

Hz. Muhammed, yemekten önce ve sonra ellerini yıkardı.[18]

Hz. Muhammed, temiz ve helal olan şeyleri yer, şüpheli ve haram olan şeylerden kaçınırdı.[19]

Hz. Muhammed, yaptığı her işe ve yemek yemeye mutlaka besmeleyle başlardı.[20]

Hz. Muhammed, sağ eliyle ve önünden yerdi.[21]

Hz. Muhammed, tıka basa doymadan sofradan kalkardı.[22]

 Hz. Muhammed, yemeğe ve içtiği su kabına üflemezdi.[23]

Hz. Muhammed, ağız ve diş sağlığına dikkat ederdi.[24]

Hz. Muhammed, esnerken ve hapşırırken elle ağzın kapatılmasını tavsiye ederdi.[25]

Hz. Muhammed, uyumadan önce Felak ve Nâs Sûreleri’ni okurdu.[26] (04.09.2009)

---

[1] Ahzab, 33/28-29; Buhârî, Mezâlim, 25; Rikâk, 16; Fedâilü ashâbi’n-nebî, 5; Vesâyâ, 1; Ebû Dâvud, Hatem, 3; Nesâî, Zinet, 104.

[2] Âl-i İmrân, 3/92; Buhârî, Sulh, 11; Vesâyâ, 22; Ahkâm, 17; Müslim, Fedâil, 48, 56; Zekât, 112, Vasiyyet, 15.

[3] Müslim, Zekât, 125; Birr, 11, 32, 69; Cennet, 64; Zühd, 9; İbn Mâce, Zühd, 24; İbn Hanbel, III, 461; Hâkim, Müstedrek, I, 20; Abdürrezzak, el-Musannef, VII, 479; İbn Hişâm, es-Sîret, V, 127-128.

[4] Âl-i İmrân, 3/159; Tirmizî, Edeb, 70.

[5] İbn Sa’d, et-Tabakât, I, 379; Tirmizî, Şemâil, 55.

[6] Tirmizî, Şemâil, 11; Nesâî, Tahâret, 172.

[7] Buhârî, Menâkıb, 23; Cihâd, 162; Tirmizî, Menâkıb, 10; Şemâil, 99, 100.

[8] Ebû Dâvud, Edeb, 84; Tirmizî, Birr, 57, 58; İbn Mâce, Tıb, 3; İbn Hanbel, II, 341, III, 267; İbn Ebî Şeybe, Abdullah b. Muhammed, el-Kitâbu’l-musannef fi’l-ehâdîsi ve’l-âsâr, Thk.: Kemal Yusuf el-Hût, Mektebetü’r-rüşd, Riyad 1409, Fedâil, 23.

[9] Buhârî, Ahkâm, 34; Bedü’l-halk, 7; Müslim, Birr, 69, 87; Cihad, 111; Tirmizî, Birr, 65; Şemâil, 97.

[10] Buhârî, Salât, 55; Müslim, Mesâcid, 206; Ebû Dâvûd, Edeb, 53; İbn Hanbel, II, 92, III, 110.

[11] İsrâ, 17/37; Kasas, 28/76; Buhârî, Edeb, 38, 54, 61; Nikâh, 46; Müslim, Birr, 70; Zühd, 66, 68; Cennet, 46; Tirmizî, Birr, 23, 58, 85; Zühd, 54; Ebû Dâvud, Edeb, 9, 35; İbn Mâce, Edeb, 36; İbn Hanbel, III, 223, IV, 93.

[12] Buhârî, Edeb, 85; Müslim, İman, 74; Tirmizî, Şemâil, 160.

[13] Hucurât, 49/12; Hümeze, 104/1; Ebû Dâvud, Edeb, 35, 80.

[14] Enâm, 6/141; A’râf, 7/31; Furkân, 25/67; Buhârî, İstikrâz, 19; Rikâk, 1; Et’ıme, 29; Müslim, Libas, 5; İbn Mâce, Et’ıme, 51.

[15] Bakara, 2/267; Buhârî, Mezâlim, 5; Müslim, Lukata, 18; Birr, 65; Tirmizî, Tefsiru’l-Kur’ân, 2.

[16] Hucurât, 49/10; Buhârî, Nikâh, 46; Müslim, İman, 93; Tirmizî, Zühd, 53; Mâlik b. Enes, Hüsnu’l-hulk, 4.

[17] Buhârî, İsti’zân, 5; Müslim, Cum’a, 91.

[18] Ebû Dâvud, Et’ıme, 11; Tirmizî, Et’ıme, 39.

[19] Ebû Dâvud, Eşribe, 22.

[20] Buhârî, Et’ıme, 2; Müslim, Eşribe, 102; Ebû Dâvud, Et’ıme, 14,15; Tirmizî, Et’ıme, 15.

[21] Buhârî, Et’ıme, 2; Müslim, Eşribe, 108.

[22] Buhârî, Et’ıme, 12; Tirmizî, Zühd, 47.

[23] Buhârî, Vudu’, 19; İbn Mâce, Eşribe, 23.

[24] Nesâî, Tahâret, 5.

[25] Buhârî, Edeb, 126; Müslim, Zühd, 56, 57; İbn Hanbel, II, 440.

[26] Buhârî, Daavât, 12.