Çocuk Eğitimi (113)

-

 

Çocuk Eğitimi (113)

Yüce dinimiz İslam, “aklın, canın, malın, dinin ve neslin korunmasını” emretmiştir. Çocukların hem beden hem de ruh sağlığını korumak, İslâm’ın müslümanlara yüklediği bir sorumluluktur. Bu sebeple çocukların geleceğini tehdit edebilecek her türlü fiili ve psikolojik saldırıya karşı önceden tedbir almak müslümanların görevidir.

Hz. Muhammed, özellikle çocuklara karşı farklı bir muhabbet beslemiş, onun sayesinde sevgi, şefkat ve merhameti yeterince tadamayan Cahiliye devrinin (vahyin ilkelerinin belirleyici olmadığı dönemin) çocukları toplumun göz bebeği haline gelmişlerdir.

Bilinmelidir ki çocuklar Yüce Allah’ın insanlara birer emanetidir. Dolayısıyla emaneti korumak, ona sahip çıkmak ve onu en güzel şekilde yetiştirmek icap eder.

Öte yandan çocuklar milletlerin geleceğidir. Milletlerin bekası ancak iyi yetiştirilmiş nesillerle mümkün olabilir. İman ve ahlaktan, ilim ve irfandan yoksun yetişen nesiller asimile olmaktan kurtulamaz ve milletlerinin geleceğini tehlikeye atarlar.

Bu bakımdan çocuklar hayata hazırlanırken sadece iyi bir maddî gelire sahip olmaları değil, hem Allah katında hem de insanlar nezdinde sevilen kimseler olmaları, manevî değerleri özümsemeleri, Allah’a ve ahiret gününe iman eden bireyler olarak yetiştirilmeleri arzulanır. Nitekim Hz. Peygamber; “Hiçbir baba çocuğuna güzel terbiyeden daha üstün bir miras bırakmamıştır”[1] derken bu gerçeğe dikkat çekmiştir.

Atalarımız “Ağaç yaşken eğilir” diyerek çocukları küçük yaşta eğitmenin önemini vurgulamış, “Çok söyleme arsız olur, aç bırakma hırsız olur” diyerek de çocukların eğitimi esnasında aşırılıklardan kaçınma ve ölçülü olmanın gerekliliğini ifade etmişlerdir.

Eğitim, ailede başlar, okulda ve çevrede şekillenir. Sağlıklı bireyler ancak sağlıklı ortamlarda yetişir. Bu nedenle anne-baba başta olmak üzere toplumun her bir ferdine çocukların yetiştirilmesinde çok önemli görev ve sorumluluklar düşer.

Çocuklar topluma faydalı fertler olarak yetiştirilirken onlara anlayışla yaklaşmak, değerli ve önemli olduklarını hissettirmek, aralarında ayırım yapmamak ve onlara geleceğin büyükleri olduklarını hissettirmek gerekir.

Öte yandan bu dünyada kendisini sınamak için verilen çocukları dünya hayatının geçici güzelliği olarak görmek, kulluğun diğer boyutlarını ihmal etmemek ve çocuklara kendilerine ait bir mal/eşya muamelesi yapmamak gerekir. Nitekim Yüce Allah; “Mal ve oğullar (rütbe, servet, makam, unvan, mevki, şöhret vs) dünya hayatının süsüdür. Baki kalacak salih ameller ise, Rabbinin katında sevap olarak da ümit olarak da daha hayırlıdır”[2] buyurmakta ve ahirete yatırım yapmanın önemine dikkat çekmektedir.

Rabbim cümlemizi çocuklarına güzel örnek olan, onların iyi yetişmeleri için elinden gelenin en iyisini yapan, çocuklarına sahip oldukları bir eşya muamelesi yapmayan dürüst ve erdemli kullarından eylesin. (06.03.2009)


[1] Tirmizî, Birr, 33.

[2] Kehf, 18/46.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Evlilik Kader midir? I (361)

-
  İnsanların en çok merak ettiği ve sorduğu soruların başında “evliliğin kader olup olmadığı” konusu gelmektedir. Yani bir kişinin evleneceği kimse alnına ezelde yazılmış mıdır, yazılmamış mıdır? Bu konuda insana seçme hürriyeti verilmiş midir, verilmemiş midir? Evlenmek bir “nasip, kısmet, kader veya şans” işi midir? Hiç evlenmeyenlerin kaderlerinde “evlenmemeleri yazılı olduğu için mi” onlar evlenmemişlerdir? Bu ve benzeri soruların cevaplarını vermeye geçmeden evvel “insanların irade hürriyetlerinin olduğu ve özgür tercihlerinden dolayı sorumlu tutulacakları” konusunu biraz açıklamamız gerekir. Yüce Allah, hayatı ve ölümü yaratmış, insanlara irade hürriyeti vermiş, kimin en güzel davranışlarda bulunacağını belirlemek amacıyla da imtihan edeceğini haber vermiştir. [1] Dolayısıyla herkes yapıp ettiklerinden sorumludur. Çünkü insanları özgür iradeleriyle seçip yapmadıkları, tam aksine yapmaya mecbur bırakıldıkları fiillerden/eylemlerden dolayı sorumlu tutup cezalandırmak ya d...
Devamı

Evlilik Kader midir? II (362)

-
  Diğer taraftan Yüce Allah’a ve ahiret gününe hiçbir şekilde inanmayan, dinî ve ahlaki değerleri önemsemeyen, arzularını/şehvetlerini ilah edinen bencil ve ahlaksız bir erkek ise aslında hiç evlenmeyi düşünmemiş, gününü gün etmiş, “nerede akşam orada sabah”, “vur patlasın çal oynasın” bir hayat yaşamıştır. İşte böyle bir zihniyete mensup erkek de tıpkı kendisi gibi olan ahlaksız bir kızla meyhanede/barda/pavyonda/gece kulübünde/diskotekte/ otelde/konserde/partide/tatil yerinde karşılaşmış, her ikisi de birbirlerinin vücutlarına/bedenlerine vurulmuş, erotik duygular hissetmiş, birbirlerini çok beğenmişlerdir. Yaşam tarzları birbirine oldukça fazla benzeyen bu iki zânî (zinakâr) birbirini çılgınca arzulamış, “tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş” ve nihayet o ikisi evlenmeye karar vermişlerdir. Görüldüğü üzere burada da söz konusu kişilerin kaderleri kendi isteklerine göre an be an şekillenmiş ve “layık oldukları kişiyi” bulmuşlardır. Yani her iki zinakârın kaderleri “istekleri/k...
Devamı

Torpil Yapan da Yaptıran da Melundur!

-
Hz. Peygamber, bir mevki, makam, rütbe, ihale vs. elde etmek için rüşvet alan ve veren kişinin melun olduğunu söylemiştir. Nitekim Hz. Muhammed, “Allah’ın lâneti, rüşvet verenin ve rüşvet alanın üzerinedir” (İbn Mâce, Ahkâm, 2) ve “Mahkemede görüşülecek bir konu/dava için rüşvet verene de alana da lânet olsun” (Tirmizî, Ahkâm, 9) buyurmuşlardır. Nasıl ki rüşvet alıp vermek, haram ve münker (dünyadaki tüm insanların çirkin/ yanlış/ kötü gördüğü ve asla onaylamadığı) bir davranış ise, hak etmediği konuma gelmek için kendisine torpil yapılmasını istemek de aynı şekilde haram ve münker bir davranıştır. Böyle yapanlar, kul hakkını ihlal ettiği için Allah’ın lanetini ve ebedi cehennemi hak etmişlerdir. Zira birine torpil yapıp işe yerleştirmek, işsiz milyonlarca gencin hakkını gasp etmek demektir. Gerekli şartları taşıyan insanlar işe girmek için yıllarca beklerken, kurslara giderken, zor imtihanlara hazırlanırken, kendi yandaşlarını “şartlarını taşımadığı halde” torpil yaparak işe alan ki...
Devamı